Er is een (uit)weg!
Is er een manier om hier mee om te gaan dat tot persoonlijk en of collectief nut kan zijn?
Waardevolle of waardeloze bijdrage aan de bestaande (overdosis van) angst en vrees (hype)?
Als die Pagina’s over Politiek allemaal waar zijn kun je gemakkelijk een doem denker worden.
Als er een God is, wat is dan Zijn oplossing?
Is er dan überhaupt nog wel goed nieuws (een evangelie)?
Toen de Zoon van God als de Christus de hemel verliet en in alle nederigheid geboren werd als Mens (Zijn moeder was een aardse vrouw van vlees en bloed, maar de Bijbel leert dat Hij in haar ‘verwekt’ was door God de Heilige Geest), toen barste er een jubelzang los in de hemel ‘Ere zij God in den hoge, en vrede op aarde bij mensen des welbehagens’, waar een groepje herders getuige van was.
Te midden van de duidelijke missie voor de Christus om in nederigheid te komen, om te lijden en bovenal te sterven – in de ogen van de mens helemaal geen ‘glorie story’ – galmde de engelen een boodschap van grote blijdschap: goed nieuws. Zou dat nu nog (kunnen) gelden: goed nieuws te midden van een doem denkers scenario?
Een ontdekking op mijn 22e
Ik kwam er persoonlijk op 22 jarige leeftijd achter dat het zaak voor mij was om een ‘mens des welbehagens’ te worden, iemand in wie God een welbehagen kon hebben en aan wie Hij Zijn vrede kan schenken te midden van een wereld die zichzelf ten onder lijkt te brengen door afstand te nemen en afstand te houden van God, de Alfa en Omega, het Begin en het Eind, ieders Oorsprong en uiteindelijke Redder en of Rechter.
Zulke mensen hoeven niets te vrezen en hebben een eeuwige toekomst verzegeld in God, bij God, met God.
Hoe kan ik een mens worden in wie God plezier heeft?
Het getuigenis van één van mijn favoriete ooms, die bekeerd en wederom geboren was, bracht mij op 22 jarige leeftijd tot een persoonlijke zoektocht naar God. Nu overtuigd dat God bestond en dat de Bijbel toch wel te bijzonder was, met al die (vervulde) profetieën, om zo maar naast je neer te leggen. Ik las hoe eerlijk en open werd geschreven over het falen en de zonde(n) van zelfs Gods favorieten, zoals bijvoorbeeld Mozes, koning David, Paulus en Petrus – van al deze mannen lees je uitvoerig over hun falen en ontdek je in de levens van hen, die deze boodschap doorgaven. een nood voor vergeving, verlossing en vernieuwing.
Al zoekend en studerend ontdekte ik iets meer over God, maar ook steeds meer over mijzelf. Ik ontdekte dat ik dezelfde nood had als David uitte in
Ook Paulus sprak zo over zijn verleden in
Licht in een stoffige kamer
Met alles wat ik verkeerd gedaan had en wat er in mij leefde aan slechte gewoontes (waar ik voorheen niet veel slechts in zag, maar toen God het licht in mijn stoffige kamer aandeed …. tjonge, wat (b)leek het toen allemaal ineens anders). Ook ik had vergeving nodig, verlossing nodig (ik zat toch echt vast in zondige gedachten en daden). Maar ik sprak God aan op basis van
Dit moest ik eerlijk bekennen: dat was niet gebeurd – ik was nog geen nieuwe schepping, het oude was niet voorbij en het nieuwe niet gekomen. Mijn gedachten over God, over Jezus Christus, over de Bijbel waren veranderd, maar mijn leven nog niet. Ik geloofde wel, maar snapte nog steeds niet, hoe God mij redden wilde of redden kon.
Ik kwam er langzaam maar zeker achter dat ik ergens toch nog steeds dacht, alhoewel ik mezelf zeker geen heilige vond, dat ik – vergeleken met anderen – nog niet zo slecht was. Er was daarom eigenlijk geen noodzaak voor Christus om in mijn plaats, voor mijn zonden te sterven. Ik meende (eerst onbewust), dat God, als Hij bestond, mij zo ook wel aannemen zou. Maar ik kwam uiteindelijk tot het diepe bewustzijn dat mijn zonden, mijn schuld, mij echt van God hadden afgescheiden en zonder bekering en vergeving, was er voor mij geen hoop.
Toen zag ik opeens – en het leek wel als een donderslag bij heldere hemel – dat Christus ook voor mij MOEST sterven en dat Hij dat ook voor mij WILDE doen. God hield van mij, Hij wilde mij vergeven, verlossen en een nieuw leven geven. Met dat geloof en verlangen om vergeven, verlost en vernieuwd te worden, kwam ook ik tot wedergeboorte en toen kon ook ik zeggen ‘in Christus’ te zijn, een nieuwe schepping te zijn geworden, waar het oude voorbij was en het nieuwe gekomen was. En dat maakte God toen een realiteit in mijn leven. Niet langer het eindeloze falen van mijn goede voornemens en drang naar zelf verbetering, maar de God die mij gemaakt had, mij door en door kende, Hij deed iets in mijn leven, in mijn hart (binnenste), waardoor ik echt anders werd – en dat was goed nieuws. Niet wat ik deed of moest doen, maar wat ik God wilde laten doen op basis van wat Hij beloofd had.
‘Dodelijke’ ziekte (2002): leverkanker
Dit is vergelijkbaar met de dodelijke ziekte kanker, waarvan in 2002 dokters een vuistgrote tumor in mijn lever ontdekten. En terwijl ik op dat moment alles nog kon, me redelijk gezond voelde, doemde er nu toch het gevaar op, iets wat mij binnen zeer korte tijd volledig zou (kunnen) vellen.
Geen zalf, pilletje, dieet, fitness programma kon ik zelf meer toepassen, maar totale overgave aan de kundige handen van een chirurg, die onder totale narcose de helft van mijn lever heeft verwijderd en zo de dodelijke ziekte heeft weg genomen. Hier heb ik niets aan kunnen bij dragen, anders als op God te vertrouwen, mij over te geven aan de goede zorg van een kundig chirurg die echt zijn best deed voor mij.
God zij dank een succesvolle operatie en nu, vele jaren later, mag ik hier nog gezond bij mijn gezin en onder de mensen zijn. Maar ik kon aan dit probleem zelf niets meer doen. Zo graag en geneigd als ik ben mijn eigen boontjes te doppen, mijn eigen oplossingen aan te dragen, zo volledig onthand stond ik met mijn probleem van kanker in mijn lever. Eigenlijk net zoals ik op 22 jarige leeftijd compleet onthand stond met mijn probleem van de zonde, iets wat alleen een kundig God kon verhelpen, die mij gemaakt had en die net als de lever chirurg iets van binnen moest en kon doen, wat ik zelf niet kon!
En dat is het goede nieuws – wat wij (in ons) zelf niet kunnen oplossen, kan God wel!
Mijn (eeuwige) hoop
En nu, of ik leef, sterf of wat er ook gebeurd, weet ik mijn leven veilig en geborgen bij God, mijn Vader! Naar Hem luister ik boven alles en iedereen en weet dat door dik en dun Hij mij zal dragen!
Van harte aanbevolen en het overdenken waard!
>